سه مشکل اساسی طرح کاهش سن کشتار مرغ اعلام شد

وزارت جهاد کشاورزی، اصلی‌ترین مشکلات اجرای طرح کاهش سن کشتار را تشریح کرد.

معاون مدیرکل دفتر طیور وزارت جهاد کشاورزی درباره اجرای طرح کاهش سن و وزن کشتار مرغ گفت: می‌توان مشکلات اصلی را که مانع اجرای طرح مذکور می‌شود، به سه بخش عمده تقسیم کرد.

امید امینی با اشاره به اینکه جلسات کارشناسی طرح از اسفندماه سال گذشته در گردهمایی معاونان امور دام آغاز شد، افزود: با بررسی‌های انجام‌شده قرار بود این طرح از ابتدای مردادماه به مرحله اجرا برسد که به علت آماده نبودن برخی استان‌ها اجرای آن به تعویق افتاد و درنهایت با اعلام آمادگی همه استان‌ها تاریخ یکم آذرماه سال جاری، به تصویب رسید.

وی نخستین مشکل را در مجهز نبودن کشتارگاه‌ها به سیستم سورتینگ دانست و عنوان کرد: برای اجرای کامل و نظارت و کنترل دقیق، احتیاج به سورتینگ است، اما متأسفانه هنوز تعدادی از کشتارگاه‌ها به این دستگاه مجهز نیستند.

به گفته امینی، البته این موضوع قابل‌حل بوده و برای کشتارگاه‌ها مهلتی در نظر گرفته‌شده تا نسبت به نصب سورتینگ اقدام کنند. همچنین می‌توانند از خط اعتباری مرکز توسعه مکانیزاسیون، تسهیلات دریافت کرده و ماشین‌آلات موردنیاز را تهیه کنند.

دومین مشکلی که این مقام مسئول به آن اشاره کرد، بحث کشتار کن‌ها بود؛ زیرا حجم زیادی از مرغ‌ها توسط کشتار کن‌ها به کشتارگاه برده شده و با این حلقه از زنجیره تولید، به‌صورت کارمزدی همکاری می‌کنند. این‌ها همان کسانی هستند که مرغ زنده را از مرغدار خریده و بعد از کشتار، به بازار می‌فرستند؛ به عبارتی آن‌ها نه تولیدکننده محسوب می‌شوند و نه مانند کشتارگاه، تشکلی دارند. در حقیقت، یکی از نقطه‌های پنهان و حلقه‌های مفقوده اجرای طرح، کشتار کن‌ها هستند.

وی در توضیح بیشتر پیرامون این مطلب اضافه کرد: وقتی کشتار کن‌ها از پرورش‌دهندگان، مرغ سنگین می‌خرند، سود بیشتری عایدشان می‌شود، زیرا مغازه‌دار این محصول را به‌صورت کیلویی خریده و به شکل دانه‌ای می‌فروشد؛ بنابراین هرچه تناژ بالاتر باشد، هم برای کشتار کن و هم برای مغازه‌دار ازنظر اقتصادی بهتر است. این موضوع در بازار، مقاومت ایجاد کرده و به‌ناحق، اختلال در این امر، به گردن مصرف‌کننده می‌افتد و همه تصور می‌کنند که مشتری، طالب مرغ سنگین است. درحالی‌که باید این خلأ را در نحوه عملکرد کشتار کن‌ها جست‌وجو کرد. دلیل دیگر رغبت کشتار کن‌ها در خرید مرغ سنگین، تفاوت در افت کشتار مرغ سنگین نسبت به مرغ سبک است.

ازنظر امینی، اگر مصرف‌کننده نسبت به سایز مرغ بی‌تفاوت نبوده و در این زمینه آگاه باشد، مطمئناً از مغازه‌دار، مرغ‌های سبک خواهد خواست و این موضوع در صورت فراگیری، به کشتار کن‌ها منتقل می‌شود. البته در این زمینه کارهای تبلیغاتی در مناطق مختلف کشور آغازشده و امید می‌رود طی ماه‌های آتی به نقطه مطلوبی برسد.

وی درباره سومین مشکلی که در مقابل اجرای درست طرح، قد علم کرده است، بیان کرد: قیمت جوجه، عامل دیگری است که از طرف مرغدار مطرح می‌شود. به عبارتی، مرغدار تصور می‌کند با فروش مرغ سنگین‌تر، قیمت این نهاده را که حدوداً ۱۶ درصد هزینه تولید در شرایط فعلی را تشکیل می‌دهد، جبران می‌کند. درحالی‌که با کاهش ۵۰۰ گرم از وزن مرغ، طبق محاسبات انجام‌گرفته، بین سه تا چهار درصد به هزینه تمام‌شده مرغ افزوده می‌شود.

معاون مدیرکل دفتر طیور وزارت جهاد کشاورزی ادامه داد: این در حالی است که با کاهش طول مدت پرورش، طبق تحقیقات اثبات‌شده حداقل ۰,۲ بهبود ضریب تبدیل دان اتفاق می‌افتد؛ دانی که ۶۵ تا ۷۰ درصد قیمت تمام‌شده مرغ را به دوش می‌کشد؛ بنابراین این امر منجر به کاهش حدود هفت‌درصدی در هزینه‌های تولید هر کیلوگرم مرغ زنده خواهد شد. اگر این مقدار را با هزینه چهاردرصدی اضافه‌شده از طریق قیمت جوجه مقایسه کنیم، خواهیم دید که نه‌تنها مرغدار ضرری نمی‌کند، بلکه سه تا چهار درصد هزینه‌هایش را کاهش می‌دهد.

امینی توضیح داد: این کاهش مصرف دان منجر به مصرف ۵۸۴ هزار تن دان کمتر در سال خواهد شد و با توجه به وارداتی بودن قسمت عمده دان مصرفی، حدود ۷۵۹ میلیارد تومان صرفه‌جویی سالانه برای کشور به همراه خواهد داشت.

کاهش دو تا سه درصد تلفات، افزایش تعداد جوجه ریزی‌ها در سال و کاهش هزینه‌های نگهداری از دیگر مزایایی است که وی درباره کاهش سن کشتار، به آن اشاره کرد. بر این اساس لزوم برگزاری دوره‌های آموزشی برای تولید‌کنندگان از اهمیت خاصی برخوردار است.